jak wygrać sprawę o znęcanie

Wiele mówi się o tym, że równie niebezpieczna, jak przemoc fizyczna, jest przemoc psychiczna. Jednak niestety zdecydowanie trudniej ją udowodnić, a mimo to niesie ze sobą naprawdę ciężkie skutki dla osoby nią doświadczonej. Warto dowiedzieć się, jak z ową przemocą walczyć i czy oprawcy można założyć sprawę. Przemoc psychiczna – poznaj definicję Wiele osób doświadcza W obecnym materiale poświęcimy miejsce na nowy rodzaj oszustwa, tj. oszustwo na pocztę głosową. Jest to kolejny sprytny sposób, w którym cyberoszuści kradną pieniądze niczego nieświadomych ludzi. Dlatego opiszemy jak wygląda oszustwo na pocztę głosową oraz co zrobić, aby odzyskać utracone w wyniku działań przestępców Lubasz i Wspólnicy to wywodząca się z Łodzi kancelaria o szerokim zasięgu działania, kierująca się zasadą "Nowocześnie dla biznesu". Specjalizuje się w ochronie danych osobowych, prawie e-commerce, prawie IT, a także prawie gospodarczym, prawie nieruchomości i compliance. Zaufali jej polscy przedsiębiorcy i międzynarodowe korporacje. Dzięki zagranicznym partnerom Jeżeli znęcanie się psychiczne lub fizyczne dotyczy osoby nieporadnej ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny, wówczas sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 (§ 1a k.k. ). W sytuacji gdy sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem, wówczas kara pozbawienia wolności wynosi od roku do 10 lat Posty: 10. Znęcanie psychiczne. Wniosłam zawiadomienie na policję o psychicznym znecaniu sie nade mną przez mojego męża: załozenie podsłuchów w moim pokoju, zastraszanie, grożenie, odcinanie prądu i ciepłej wody, dostepu do internetu, wyzywanie, niszczenie rzeczy osobistych, znieslawienie wśród naszych wspólnych znajomych, w negara bagian amerika serikat sebelah barat tts. Znęcanie się psychiczne i fizyczne nad żoną Zgodnie z art. 207 § 1 Kodeksu karnego (w skrócie § 1. „Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12”. Przedmiotem czynności wykonawczej wyżej wymienionego przestępstwa jest osoba najbliższa. Z kolei z godnie z art. 115 § 11 „osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu”. Jakie działania sprawcy są uznane za znęcanie się? Określenie „znęca się” oznacza różnorodne zachowania sprawcy, np. zadawanie cierpień fizycznych lub psychicznych. Znęcanie się fizyczne może polegać na zadaniu bólu fizycznego, np. pobicie, zaś znęcanie psychiczne polega na lżeniu, poniżaniu, wyszydzaniu, niszczeniu rzeczy. W ocenie znęcania się decydujący jest obiektywny punkt widzenia, nie zaś subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Jeśli więc mama zezna, że nie odbiera zachowania swojego męża jako znęcania się – nie będzie to miało decydującego znaczenia. „Za znęcanie się nie można uznać zachowania sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego cierpienia moralnego” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia r., sygn. akt IV KKN 312/99, Prok. i Pr. 2003, nr 9, poz. 3). Znęcanie może być popełnione przez działanie (np. bicie, zniewaga, groźby, zniszczenie mienia) lub poprzez zaniechanie (np. dręczenie głodem dziecka lub osoby chorej, niewpuszczanie do domu zimą, nieopalanie zimnego mieszkania). Typowe znęcanie się to intensywne i częstotliwe zachowanie, na które składa się wiele elementów wykonawczych działania przestępnego. Za znęcanie się można także uznać postępowanie wprawdzie ograniczone do jednego zdarzenia zwartego czasowo i miejscowo, lecz odznaczającego się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych, a zwłaszcza złożonego z wielu aktów wykonawczych rozciągniętych w czasie (wyrok SN z dnia r., sygn. akt I KR 149/71, OSNPG 1971, nr 12, poz. 338; wyrok SN z dnia r., sygn. akt II KR 5/82, OSNPG 1982, nr 8, poz. 114). Znęcanie się może oznaczać chęć zdawania cierpień fizycznych lub psychicznych pokrzywdzonemu (np. dokuczanie, poniżanie lub wyrządzenie jej innej przykrości i to obojętnie z jakich pobudek), jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim (zob. wyrok SN z dnia r., Rw 1180/85, OSPiKA 1987, nr 3, poz. 67; wyrok SN z dnia r., II KRN 6/95, Prok. i Prawo 1995, nr 6, poz. 5). Jak kara grozi za znęcanie się nad osobą najbliższą? Zagrożenie karne jest zróżnicowane w zależności od typu przestępstwa znęcania się. Czyn z art. 207 § 1 zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Typ kwalifikowany, określony w art. 207 § 2, zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Z kolei za przestępstwo określone w art. 207 § 3 grozi kara pozbawienia wolności od 2 do 12 lat. Przestępstwo znęcania się jest ścigane są z oskarżenia publicznego, co oznacza, że zawiadomienie prokuratury o popełnieniu przez Pańskiego ojca takiego czynu spowoduje wszczęcie postępowania, a po zebraniu materiału dowodowego – skierowanie sprawy do sądu z aktem oskarżenia. Przesłuchanie ofiary przemocy domowej Poszkodowana – mama – zostanie niewątpliwie przesłuchana – żadnych więcej dla niej konsekwencji nie będzie. Jeśli będzie Pan zainteresowany, możemy przygotować pisemne zawiadomienie o przestępstwie. Musi Pan być przygotowany na przesłuchanie mamy – bo ona jest ofiarą. Jeśli nie potwierdzi Pańskich argumentów – prokuratura może umorzyć postępowanie. Będzie Pan musiał – w swoim dobrze pojętym interesie – wskazać imiennie świadków, których mają przesłuchać. Inaczej brak materiału dowodowego spowoduje, że postępowanie zostanie umorzone. Proszę przeanalizować, jakie dowody mogą zostać przeprowadzone. Prokuraturą, która będzie prowadziła postępowanie, jest zawsze określona dla rejonu według miejsca zamieszkania. Prawdopodobnie samo przesłuchania będzie prowadzić policja – tak zwykle się to odbywa. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Posyłając dziecko do szkoły wierzymy, że będzie w niej bezpieczne. Przecież oddajemy je pod opiekę nauczycieli, a więc osób o odpowiednim wykształceniu i doświadczeniu w pracy z maluchami. Niestety, czasami pedagodzy zamiast dbać o uczniów, sami wchodzą w rolę ich oprawców. Jak rozpoznać, że nauczyciel znęca się nad dzieckiem i gdzie szukać pomocy? Sprawdź, w jaki sposób możesz ochronić swoją w szkole? Już od zerówkiTemat znęcania się nauczycieli nad uczniami co jakiś czas powraca w mediach, niezmiennie bulwersując opinię publiczną. Zdajemy sobie sprawę, że w każdym zawodzie mogą zdarzyć się czarne owce, lecz pedagogów obdarzamy szczególnym zaufaniem, dlatego nadużycia z ich strony są szczególnie dotkliwe. Zwłaszcza, jeśli dotyczy kilkulatków, które nie mogą same bronić się przed dorosłymi. Oprawca może skutecznie zastraszyć malucha i zakazać mu mówienia o doświadczanej przemocy taki sposób postępowała nauczycielka z podwrocławskiej miejscowości Szczodre, która przez kilka miesięcy znęcała się nad grupą 6-letnich dzieci. Kobieta zaklejała im buzie taśmą, przywiązywała je do krzeseł oraz kierowała w ich stronę obelgi i groźby. Sprawa ujrzała światło dzienne na początku 2015 roku, kiedy jedna z matek zauważyła niepokojące zachowanie syna i postanowiła ukryć dyktafon w jego przyborach szkolnych. Nagranie ujawniło prawdę, która była tym bardziej szokująca, że do tamtej pory nauczycielka była uważana za niezwykle sympatyczną. Rok wcześniej otrzymała nawet specjalną nagrodę. Za swoje postępowanie została skazana w 2016 ucznia przez nauczyciela – niepokojące symptomySprawa ze Szczodrego odbiła się głośnym echem w całym kraju i była opisywana przez największe portale informacyjne. Oburzały nie tylko czyny, jakich dopuściła się nauczycielka, ale też fakt, że udało się jej utrzymać swoje postępowanie w tajemnicy przez tak długi czas. Dramat 6-latków rozgrywał się od września do marca. Choć rodzice od czasu do czasu słyszeli niepokojące plotki, początkowo nie dawali im wiary. Impuls do pozyskania dowodów stanowiło dopiero alarmujące zachowanie dzieci, które z czasem przybierało na sile. Pierwszym objawem tego, że pociecha może doświadczać przemocy ze strony nauczyciela, jest niechęć do uczestniczenia w lekcjach. Sama odmowa pójścia do szkoły może wynikać z różnych przyczyn, ale jeśli towarzyszy jej widoczny strach, niepokój lub płacz, w naszej głowie powinna zapalić się lampka ostrzegawcza. Gdy dziecko zaczyna źle sypiać, ma koszmary i zamyka się w sobie, problem z pewnością jest poważny. Reakcją na przemoc mogą być także wybuchy niekontrolowanej agresji. W tak trudnej sytuacji należy jak najszybciej porozmawiać z maluchem. Gdy pokażemy mu, że może liczyć na nasze wsparcie, najpewniej przełamie strach i opowie o powodach swojego zachowania. Warto też skontaktować się z rodzicami innych uczniów z klasy – być może również zauważyli coś alarmującego lub posiadają więcej informacji odnośnie sytuacji panującej w szkole. Jak wygrać z nauczycielem? Najpierw zbierz dowody Kiedy odkryjemy, że dziecko doświadcza przemocy ze strony nauczyciela, jedno jest pewne – trzeba działać! Najpierw warto omówić plan działania z dzieckiem i poprosić je, żeby opowiedziało o wszystkich szczegółach sprawy. Jeśli inni uczniowie również są ofiarami znęcania się, zmobilizujmy do działania ich rodziców. Im więcej poszkodowanych złoży zeznania, tym bardziej wiarygodne będą dowody na niewłaściwe postępowanie nauczyciela. Co zrobić, gdy nauczyciel obraża ucznia? Niepodważalnym świadectwem prawdziwości słów dziecka będzie nagranie wykonane podczas lekcji. Aby zdobyć je w dyskretny sposób, możemy wyposażyć malucha w ukryty dyktafon. Dobrym wyborem będzie model MVR-403 (do kupienia tutaj: wbudowany w przypinkę do ubrania. Nie tylko nie rzuca się w oczy, ale jest również niezwykle prosty w obsłudze. Może rejestrować dźwięk z odległości do 12 m i pracować nawet przez 14 skuteczny kamuflaż zapewni dyktafon MVR-401 (do kupienia: umieszczony w zabawkowym samochodziku. Jego parametry pozwalają na 19 godzin pracy oraz nagrywanie w zasięgu do 15 m. Odpowiedz Leave A Comment Podczas procesu rozwodowego niejednokrotnie zdarza się, iż jeden z małżonków wysuwa zarzut znęcania się nad nim drugiego małżonka – fizycznego bądź też psychicznego lub też składa zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia tego przestępstwa. Kiedy i jakie zachowania mogą zostać uznane za takie przestępstwo? Odpowiedz można znaleźć poniżej, oparto ją w szczególności na analizie orzecznictwa sądowego w takich sprawach. Zgodnie z art. 207 § 1 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (w dalszej części artykułu zwanej Kodeks karny): „Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12”. Powołany powyżej przepis ma chronić osoby najbliższe, a więc zgodnie z kodeksem karnym, osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu np. konkubent, partner. Wskazany artykuł bierze również pod ochronę osoby małoletnie (nawet wówczas gdy nie należą do kręgu osób najbliższych), osoby nieporadne (osoby, które ze względu na podeszły wiek, kalectwo, chorobę np. upośledzenie umysłowe, nie mogą decydować o sobie) oraz osoby pozostające wobec sprawcy w stałym lub przemijającym stosunku zależności. Pojęcie „znęcania” oznacza zazwyczaj systematycznie powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra, na przykład nietykalność ciała, godność osobistą. Wskazane zachowania mogą równocześnie wypełniać znamiona różnych innych występków wskazanych w kodeksie karnym jak np. groźby karalne, naruszenie nietykalności cielesnej, znieważenie, pomówienie, pobicie. Nadto zachowanie „znęcania” powinna towarzyszyć pewna intensywność, dokuczliwość i dolegliwość dla pokrzywdzonego. Co do zasady uważa się, iż „znęcanie się” dotyczy najczęściej wielokrotnych zachowań sprawcy (intensywnych i rozłożonych, rozciągniętych w czasie). Wyjątkowo za znęcanie się można uznać również postępowanie ograniczone wprawdzie do jednego zdarzenia zwartego czasowo i miejscowo, lecz odznaczające się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych, a zwłaszcza złożone z wielu aktów wykonawczych rozciągniętych w czasie, długotrwałych. Co istotne, znęcanie się może przybrać formę znęcania się fizycznego np. zadawanie bólu, bicie, kopanie, duszenie, wyrzucanie z domu, a nawet głodzenie czy przypalanie ciała, lub psychicznego np. straszenie, gnębienie, wyzywanie, wyszydzanie, obrażanie, lżenie. Niektórzy komentatorzy podają również, iż nawet sprowadzanie do domu osób nieakceptowalnych społecznie jak prostytutki, przestępcy, może w pewnych przypadkach zostać uznane za przestępstwo znęcania (M. Mozgawa, Kodeks karny. Komentarz). Wszystko zależy oczywiście od okoliczności konkretnej sprawy bowiem w wyroku z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II AKa 394/12 Sąd Apelacyjny w Katowicach uznał, iż „Fakt nadużywania przez oskarżonego alkoholu, organizowanie w mieszkaniu libacji alkoholowych, czy też zanieczyszczanie mieszkania nie może uchodzić za jeden z elementów przestępstwa znęcania. Zachowania te nie stanowiły aktów agresji skierowanej przeciwko pokrzywdzonemu, lecz były przejawami stylu życia oskarżonego jako osoby uzależnionej od alkoholu. Jakkolwiek może on być oceniany negatywnie, budzić dezaprobatę pokrzywdzonego i być uciążliwy dla otoczenia, to jednak nie podlega penalizacji. Prawdą jest, że zachowanie oskarżonego utrudniało pokrzywdzonemu wypoczynek, stanowiło przeszkodę w zapraszaniu do mieszkania znajomych, ale trudno byłoby to uznać za znęcanie się w rozumieniu art. 207 § 1 Kodeksu karnego. Nie wydaje się zresztą aby te skutki zachowania oskarżonego były wyjątkowo uciążliwe dla pokrzywdzonego, jeżeli z własnej woli decydował się na wspólne zamieszkiwanie z nim. Nie sposób zgodzić się ze stwierdzeniem Sądu Okręgowego, że pokrzywdzony, nie mając żadnych możliwości zmiany swojej sytuacji, był zmuszony wbrew swojej woli znosić zachowanie oskarżonego. Pozostając w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego, trudno byłoby dowieść, że pokrzywdzony, który jest młodym, sprawnym mężczyzną zatrudnionym na kopalni, pracującym tylko na swoje utrzymanie, nie miał możliwości wyprowadzenia się z mieszkania oskarżonego” OSA 2013/6/34-44, 2013/7-8/32, 2013/3/27, KZS 2013/1/67. Jak wynika z powyższego, to od okoliczności danej sprawy zależy, jakie zachowanie może zostać uznane za znęcanie – zachowanie które dla jednej osoby będzie już znęcaniem, dla innej osoby może być zupełnie akceptowalnym i zwyczajnym zachowaniem, każdy pokrzywdzony w inny sposób będzie rozumiał i odczuwał skutki zachowania sprawcy, ale aby zinterpretować dane zachowanie jako „znęcanie” należy swoją ocenę zobiektywizować tzn. postawić się w roli przykładowego obywatela, czyli człowieka o właściwym stopniu socjalizacji i wrażliwego na krzywdę drugiej osoby. Tytułem przykładu z orzecznictwa „Zadawanie cierpień moralnych, psychicznych osobie pokrzywdzonej w celu jej udręczenia, poniżenia lub dokuczenia albo wyrządzenia jej innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek nie będzie stanowiło „znęcania się” w rozumieniu art. 207 § 1 Kodeksu karnego skoro nie mają charakteru działań „dotkliwych” i „ponad miarę”, a więc swą intensywnością wykraczających poza granice zwyczajnego naruszenia nietykalności fizycznej, znieważenia, poniżenia, czy innego naruszenia czci pokrzywdzonego”, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 2 kwietnia 2013 r., sygn. akt II AKa 399/12. Co istotne w kontekście relacji pomiędzy małżonkami, określając granice znęcania się Sąd Najwyższy stwierdził, iż: „(…). Jeżeli natomiast wzajemne zachowania na skutek rozkładu pożycia małżeńskiego polegają na wzajemnym naruszeniu nietykalności i wzajemnym znieważaniu oraz na podejmowaniu czynności, które można określić mianem złośliwego dokuczania – to brak jest podstaw do przypisywania tylko jednej stronie zamiaru znęcania się”, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1992 r., III KRN 122/92, LEX nr 22076. Reasumując, aby zinterpretować, czy dane zachowanie jest przestępstwem znęcania się nie należy polegać tylko na subiektywnych odczuciach pokrzywdzonego bowiem w ewentualnym procesie bierze się szereg okoliczności jak np. środowisko, w którym sprawca i ofiara żyje, normy etyczne, kulturowe, a także okoliczność czy zachowania sprawcy dla ofiary jest dolegliwe, poniżające, bolesne, albowiem „zdarza się wszak (…), że obelgi, naruszanie nietykalności cielesnej, szykany itp. są wzajemne, że słowa wulgarne nie są obelgami, bo należą do obyczaju środowiska, że zachowania naganne sprawcy są reakcją na prowokowanie go bądź środkiem do wymuszenia poprawnego zachowania się rzekomej ofiary itp.”, tak, Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 25 marca 1998 r., II AKa 40/98, KZS 1998. Weszłam na forum i jestem spodziewałam się,że jest tyle kobiet nad , którymi mężowie/partnerzy znęcają się należę do takich kobiet ,do wczoraj myślałam ,że to zło, które mnie spotyka dotyczy tylko mnie-w takim sensie,że nie słyszałam o tym , by ktoś z moich znajomych , czy osób w rodzinie miał taki mi się człowiek może być tak żon przeżywa to samo co ja, każda jednak siedzi cicho , bo się boi , bo ma dzieci, bo nie ma pracy , bo nie ma pieniędzy ,czy też swojego domu, rzeczy , bo wszystko należy do nie zdawałam sobie sprawy ,że to jak traktuje mnie mąż ma nazwę -znęcanie się wszystkie poprzednie wypowiedzi kobiet tutaj na forum i trudno mi zrozumieć jak do tego dochodzi,że osoba , która nas kochała, albo deklaruje ,że kocha robi nam taką jesteśmy wyjątkowe i wartościowe , mimo to ludzie którzy znęcają się nad nami psychicznie i fizycznie pociągają nas na miłość zaczynała się jak bajka, a skończy się jak horror i tak sobie myślę '' Boże jakbym mogła cofnąć czas ''Dziś są moje 28 urodziny, a jestem tak zmęczona jakbym miała chyba z 50 1 miesięczną córeczkę leży w łóżeczku i smacznie na nią patrzę to zaczynam płakać,strasznie się o nią boję, ponieważ wiem co ją może 2 lata po ślubie i przez cały ten czas mąż znęca się nade mną psychicznie, częst również początku myślałam,że to co jest pomiędzy nami, to zwykłe kłótnie, bo każdy czasem w nerwach mówi coś głupiego, a potem tego to,dopuki na świcie nie pojawiała się moja mi ubliża na temat mojego wyglądu słyszę,że się spasłam,(choć po ciąży ważę tyle co przed nią 60kg )itp to jest jednak nic w porównaniu z zabrał mi w nocy kołdrę, abym marzła, rozpycha się na łóżku nie dając mi się swobonie położyć i śpię na skrawku, nie mamy drugiego przynajmniej kilka razy w tygodniu , kaze mi wypier... , spierd...z jak byłam na dworzu zamkął dom i nie chiał mnie wypuścić do jest zbudowany za jego pieniądze, na działce którą przepisali mi czas słyszę ,że wszystko jest jego : dom , kanapa, komputer itp można tym jak go zbudowaliśmy ja również pracowałam i kupowałam rzeczy do tego domu, oczywiście jest to nieporównywalne z jego zakupami, ponieważ ja nie zarabiałam tyle co zarabia ok 5 odkąd zamieszkalismy razem od tamtego roku nie mogę wziąć z jego pieniędzy złotówki,bo jest zbiera teraz na ogrodzenie i mowi,że jak chcę pieniędzy to niech sobie zaszłam w ciążę nie pracuję, teraz wychowuję dziecko , nie mogę nic kupowac do domu - nawet to co mam dostaję od mamy i teściowej , która lituje się nademną jak dowiedziała się jaka jest się zdarza, aby teściowa była po stronie synowej,ja mam to szczęscie w jej tłumaczeń, że należa mi się choćby pieniądze, abym coś kupiła dziecku , czy do domu,mąż jest mogę już tego wytrzymać, tego,że mam się wynosić,że jestem nic nie warta, że nic nie robię,że jestem brzydka,że mnie szarpie, przychodzi z pracy i się odzywa, jest zły, trzaska mi drzwiami przed byłam wciązy było podobnie, cały czas płakałam , byłam tak znerwicowana,że bałam się o jak bedzie dziecko , to mąż doceni , to że ma nawet doszło,do tego,że mężowi nie podoba się,że przychodzi do mnie moja mi widocznie ograniczyć kontakty z powiedziałam mu,że wszystko powiem mojej mamie jak i jego, jak się nade mną się i zaczą być znowu miły, ale ja mu już nie mnie,że nie bedzie się tak do mnie odzywał,że nie będzie kazał mi się wynosic, a za jakiś czas robi się znowu potworem i ciągnie mnie w mi że jak chcę to mogę się wynosić, że dom jest jego i przy rozwodzie nic mi się nie się nade mną,że zabierze mi dziecko,że wystarczy mnie zrobić na wariatkę,że się nie opiekuję tej wypowiedzi nie wytrzymałam i uderzyłam go w twarz, co skończyło się tylko tym,że to teraz z niego jest mówić,że to ja go bije,że ja wszczynam awantury,odwraca kota się , bo tak trudno jest udowonić,że mąż się znęca obcych, czy rodzinie jest co się dzieje w domu jest nie do go nagrywać , mogę się myślę jednak tylko o sobie, boję się, że ucierpi na tym jeszcze ratować związek, ale nie ma odzewu, bo mąż uważa ,że wszystko jest dobrze,że to wszystko moje wymysły i że jestem chora szczęscie mam jescze rodziców, do których mogę ewentualnie narazie o niczym nie wiedzą, nie chcę być dla nich ciężarem , bo nie mam teraz pracy i swoich pieniędzy, a oni nie zarabiają dużo i jest im jak córka bedzie miała 3 latkach to wrócę do pracy i będę w stanie się utrzymać, ale co teraz ,czy czekać tyle czasu ? czy to się nie odbije na jej zdrowiu? czy lepiej odrazu to przerwać, gdy teraz ma zaledwie wiem do kogo się zwrócić o pomoc, jest mi chyba wstyd sama przed sobą i innymi ,że jestem w takiej się znęca , a to ja się czuje winna,chyba tego ,że za niego wyszłam i że daje tak sobą poczucie wartości spada do tu się z tego ponieść i zacząć wszystko od nowa ? Nie wiem co na forum,że najlepiej uciekać dopuki nie ma się jeszcze więcej nie jest taki proste, jak się nie ma gdzie uciec, jak słyszy się groźby i jest się jest to ,że władzę ma ten co ma pieniądze, a prawo nie chroni ofiar ja muszę uciec, to ja muszę udowodnić znęcanie się nade już śmieje mi się w twarz,dając mi do zrozumienia ,że z nim nie mnie domu, dziecka i czego tylko sama widze po tym jak czytam co tu napisałam , jak jestem zastraszona i jak się boję... Jak wygrać sprawę?Badania wariografem… Czy to dobry pomysł?Jak wygrać sprawę? Dopuszczalność w praktyce dowodu z badania wariografem w toku postępowania karnego jest kwestią bardzo kontrowersyjną. Badania wariografem… Czy to dobry pomysł? Za zgodą osoby badanej biegły może również zastosować środki techniczne mające na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu tej osoby. Artykuł 171, w którym zawarte są między innymi następujące zastrzeżenia: niedopuszczalne jest wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, niedopuszczalne jest stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej. osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie. Jak wygrać sprawę? Wariograf to nie zawsze dobry pomysł. Są inne dowody, dzięki którym możesz wygrać sprawę. To co ważne – przesłuchiwany musi wyrazić zgodę na takie środki techniczne. Pamiętaj, iż badanie wariografem jest możliwe tylko w stosunku do osób, co do których jeszcze nie wiadomo, czy będą, czy też nie będą podejmowane dalsze działania. Test na wariografie ma więc zweryfikować status procesowy danej osoby – nie może ona być ani podejrzanym, ani oskarżonym. Zakładając, że podejrzany wyrazi zgodę na badanie wariografem (w przeciwnym razie jest to niemożliwe), może on wziąć udział w „eksperymencie” wariograficznym. Wszystko zależy od Twojej sytuacji i okoliczności w sprawie, jednakże pamiętaj – jeśli chcesz wygrać sprawę, musisz się zaangażować. Wnioski dowodowe mogą być różne. Dla przykładu: świadkowie, dokumentacja medyczna, eksperyment, wniosek o dostarczenie bilingów połączeń, wyciągów z konta. Przeczytaj więcej: Adwokat sprawa karna🕙🕙🕙

jak wygrać sprawę o znęcanie